05 diciembre 2009

«El conflicto no es entre Cataluña y España»

«El conflicto no es entre Cataluña y España, como los nacionalistas de ambos bandos están diciendo. Es entre las fuerzas democráticas (...) y las no democráticas que quieren reproducir la uniformidad de España. (...) Por otra parte es enormemente frustrante ver a sectores de la izquierda en España que no aceptan claramente que España es una realidad plural.
«Creo que es enormemente importante que las izquierdas eviten cualquier expresión que pueda utilizarse (independientemente de la voluntad del autor) para dividir a las clases trabajadoras y populares de las distintas nacionalidades y regiones de España. Estas clases trabajadoras tienen una historia común, y nunca hay que olvidar aquella bella expresión de las clases populares catalanas (bien articulada por el presidente Companys): Madrileños, Cataluña os ama, cuando el heroico pueblo madrileño estaba siendo asediado por el fascismo --el enemigo de las clases populares de todas las nacionalidades y regiones de España.
«La mal llamada Guerra Civil fue, en realidad, como el Embajador de EE UU dijo en aquel momento, un golpe del Ejército en contra de su pueblo, un Ejército que tuvo la osadía de autodefinirse como nacional cuando, en realidad, no habría podido vencer la resistencia de las clases populares si no hubiera tenido el apoyo de tropas extranjeras, 177.000, y el equipamiento militar aportado por Hitler y Mussolini...»

2 comentarios:

  1. Imparcial11/5/14, 5:59

    Ola Félix:

    Subscribo plenamente a súa reflexión. Por favor, quero facer unha pregunta: o termo "Países Catalanes" non entendo de onde se sacou, e non creo que sexa do antigo sacro imperio.

    Co meu agradecemento anticipado pola explicación...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hai uns "països catalans", que son aqueles onde se fala (o falou) o catalá: Catalunya, o val do Cinca (franxa oriental da provincia de Osca), o País Valencià, as illas Balears, a comarca francesa do Rosellón (capital Perpinyà), e a cidade e comarca de L'Alguer (na illa de Cedeña).
      As terras da Coroa de Aragón chegaron ata a costa da actual provincia de Granada, onde aínda hai vestixios dese "dominio"; por exemplo, o topónimo Castell de Ferro (en galego, castelo de ferro; en castelán, castillo de hierro).
      O catalán se expandiu nesas xeografías non catalás durante e ao mesmo tempo que medraban os dominios da Coroa de Aragón, que ao marxe do nome (e da actual xeografía da comunidade aragonesa) tivo como capital política Barcelona trala unión vía matrimonio de Aragón cos condados cataláns que liderou o de Barcelona.
      A expresión "països catalans" é utilizada políticamente por un reducido sector dos nacionalistas cataláns, pero se atendemos a evolución histórica e social desas terras, a expresión non reflicte o ámbito territorial da nazón catalá.
      É lexítimo falar dos "països catalans", pero non ten traduzón política, social nin económica real, só ideolóxica.
      A actual Comunitat Valenciana non é Catalunya, aínda que parte da súa población aínda fale unha das variantes do catalá, e cousa semellante acontece no resto das xeografías nas que hai séculos foi introducido o catalá.
      Na práctica e aínda que as demarcacións provinciais non sexan exactas á hora de marcar as "fronteiras" das nazóns que conforman a actual España (ou as Españas), Catalunya abrangue as provincias de Girona, Lleida, Barcelona e Tarragona.
      (O asunto é maís complexo, confío que este resumo serva como resposta "blogueira" a súa pergunta).
      Saúdos.

      Eliminar

NOTA: ImP no publica injurias ni imputaciones de faltas o delitos sin aportar pruebas ni referencias judiciales o sentencia.
Sólo serán publicados los anónimos que a criterio del administrador sean de interés.